Co to jest Dworak?

Czym jest Dworak? Co znaczy Dworak?

Dworak

w przenośni sługus, służalec, lokaj, pachołek

Wyraz Dworak posiada 34 definicji:

Dworak: dworzanin króla lub magnata, zwłaszcza schlebiający dla kariery, przebiegły
Dworak: Dworzanin króla lub magnata
Dworak: Karierowicz w orszaku króla
Dworak: Lokaj, w określeniu służalstwa, lizus
Dworak: o człowieku nadmiernie ugrzecznionym, schlebiającym
Dworak: Dworzanin przebiegły
Dworak: Kortezan
Dworak: Królowi schlebia
Dworak: Lizus
Dworak: Parobek
Dworak: Pochlebca
Dworak: Pochlebca króla, przebiegły
Dworak: Sługus
Dworak: Sługus króla
Dworak: Układny i schlebiający królowi, magnatowi
Dworak: W orszaku króla
Dworak: przebiegły sługa króla
Dworak: schlebia władcy
Dworak: układny sługa króla
Dworak: królewski sługus
Dworak: w królewskiej świcie
Dworak: spełniał posługi we dworze
Dworak: dworzanin króla
Dworak: z pogardą o usłużnym dworzanie
Dworak: schlebia królowi
Dworak: w przenośni sługus, służalec, lokaj, pachołek
Dworak: parobek, lizus, fagas, serwilista
Dworak: w przenośni wasal, podnóżek, pochlebca, klakier
Dworak: cmokier, chwalca, podlizuch, podlizywacz
Dworak: wazeliniarz, wazelina, potakiewicz
Dworak: w przenośni potakiwacz, służalcza dusza
Dworak: w świcie króla
Dworak: dworzanin króla lub magnata, zwłaszcza schlebiający dla kariery, przebiegły
Dworak: o człowieku nadmiernie ugrzecznionym, schlebiającym

Zapisz się w historii świata :)
Dodaj swoją definicję

Powiedz Dworak:

Odmiany: dworakom, dworakami, dworakach, dworaka, dworakowi, dworakiem, dworaku, dworaki, dworaków, dworacy,

Zobacz synonimy słowa Dworak

Zobacz odmianę przez przypadki słowa Dworak

Zobacz podział na sylaby słowa Dworak

Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa Dworak

Zobacz anagramy i słowa z liter Dworak

Tłumaczenie wyrazu Dworak:

Courtier

Придворний

Придворный

Courtier

Courtisan

Cortigiano

Courtier

прыдворны

Courtier

Придворно

Sudac

Courtier

Pelayan

Courtier

Cortesão

Courtier

Цоуртиер

Nadomestnik

Mtaalamu

tłumaczenie użytkowników lub automatyczne

Cytaty ze słowem Dworak

Poeci chętnie opiewali owe ogrody, czego klasycznym przykładem w naszej literaturze jest Sofiówka Stanisława Trembeckiego, wytrawnego dworaka i pochlebcy., źródło: NKJP: Jan Pieszczachowicz: Koniec wieku: szkice o literaturze, 1994

- W jego otoczeniu nie ma już nikogo, kto mógłby mu powiedzieć „nie” - zauważył Jegor Gajdar. - Pozostali tylko dworacy, którzy wykrzykują: „Genialne, panie prezydencie! Wspaniałe! ”. , źródło: NKJP: Andrzej Łomanowski: Prezydent Rosji wystartował do wyścigu o drugą kadencję, Gazeta Wyborcza, 1996-02-16

Stała obecność wiernych sług tym dotkliwiej uświadamiała mi wyobcowanie z grona zwykłych ludzi, podobnie jak chmara nadskakujących dworaków, widzących we mnie możnego książęcego zausznika., źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006

Kto ma władzę, ten przyciąga pochlebców i dworaków, ale także zawiść i skrytobójców - przynajmniej w fantazji. , źródło: NKJP: Adam Krzemiński: Powieść z wytrychem, Polityka, 2002-07-13

Odpływ ze stronnictwa królewskiego staje się masowy. Najbardziej płaszczący się dworacy zmieniają się z dnia na dzień w najżarliwszych szermierzy nowego kierunku politycznego. , źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1960

Politycy nie powinni dać się zwieść dworakom, którzy każdy najmniejszy krok chcieliby ogłaszać jako krok milowy swojego szefostwa, nie troszcząc się o nic innego., źródło: NKJP: Public Relations - przesyt i niedobór, Dziennik Polski, 2008-07-17

Pomimo ogromnej próżności i przekonaniu o swej wyjątkowości, przez całe lata starał się maksymalnie pochlebiać [...], bez żenady pełnić rolę entuzjastycznego dworaka., źródło: NKJP: Internet

Nie ma nic gorszego niż dworak wykazujący gorliwość. Ten gatunek ludzi budzi odrazę w każdym ustroju i w każdej hierarchii we wszystkich organizacjach i narodach. , źródło: NKJP: Moje dziwne gusta, Gazeta Wyborcza, 1994-09-07

Dla cesarza Tyberiusza nowy dzień oznaczał [...] sporą porcję świeżych donosów, które wierni dworacy na wyścigi słali mu na Capri [...]., źródło: NKJP: Maciej Zięba OP: Po szkodzie? Przed szkodą?: o Polsce, kapitalizmie i kontemplacji, 1996