Co to jest arianin?

Czym jest arianin? Co znaczy arianin?

arianin

wyznawca arianizmu

Wyraz arianin posiada 13 definicji:

arianin: brat polski
arianin: antytrynitarz
arianin: antytrynitariusz
arianin: zwolennik arianizmu
arianin: dysydent dla katolika
arianin: Członek grupy religijnej działającej w Polsce w XVI i XVII wieku
arianin: Członek grupy religijnej w XVI-XVII w; brat polski
arianin: Członek grupy religijnej z XVI i XVII wieku; antytrynitariusz
arianin: Członek grupy religijnej zwanej braćmi polskimi
arianin: Należał do braci polskich
arianin: Zwolennik Ariusza negujący dogmat Trójcy Św.
arianin: wyznawca arianizmu
arianin: wyznawca polskiego arianizmu (bracia polscy)

Zapisz się w historii świata :)
Dodaj swoją definicję

Powiedz arianin:

Odmiany: arianina, arianinowi, arianinem, arianinie, arian,

Zobacz synonimy słowa arianin

Zobacz odmianę przez przypadki słowa arianin

Zobacz podział na sylaby słowa arianin

Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa arianin

Zobacz anagramy i słowa z liter arianin

Tłumaczenie wyrazu arianin:

Arian

арыян

Arian

Ариан

ஏரியன்

tłumaczenie użytkowników lub automatyczne

Cytaty ze słowem arianin

Przywódca arian polskich tutaj miał swój lamus, gdzie mieściła się drukarnia i zbór ariański. , źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1977

Przywódca arian polskich tutaj miał swój lamus, gdzie mieściła się drukarnia i zbór ariański. , źródło: NKJP: Janusz Świąder: Kompozytor z duszą leśnika, Gazeta Krakowska, 2005-01-08

Przywódca arian polskich tutaj miał swój lamus, gdzie mieściła się drukarnia i zbór ariański. , źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996

Przywódca arian polskich tutaj miał swój lamus, gdzie mieściła się drukarnia i zbór ariański. , źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973

Przywódca arian polskich tutaj miał swój lamus, gdzie mieściła się drukarnia i zbór ariański. , źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1977

Przywódca arian polskich tutaj miał swój lamus, gdzie mieściła się drukarnia i zbór ariański. , źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002