Co to jest dławić?

Czym jest dławić? Co znaczy dławić?

Cytaty ze słowem dławić

Nagle zerwałem się, chwyciłem Andrzeja za gardło, dławiłem go w strasznym wzburzeniu. Jeszcze parę chwil, a byłby koniec., źródło: KWSJP: Leopold Rybarski: Konterfekt z cieniem, 1985

Powoli zaczynała mnie ogarniać nostalgia, dławiła nuda i stabilizacja., źródło: KWSJP: Krystyna Nepomucka: Miłość niedoskonała, 1978

Płukał pośpiesznie ręce w terpentynie, wycierał w pakuły, zerwał krawat, który dławił mu szyję. , źródło: KWSJP: Romuald Cabaj: Trzebienie lasu, 1967

Dławiłeś w sobie ludzkie odruchy, a może filisterskie przyzwyczajenia, i w bliźnich tępiłeś mieszczucha oraz filistra. , źródło: KWSJP: Tadeusz Konwicki: Mała apokalipsa, 1979

Dławi go poczucie traconego, upływającego czasu., źródło: KWSJP: Ryszard Lassota: Tajemnica, 1978

W krtani dławiło mnie nie doznawane nigdy dotąd wzruszenie, w ciele czułam omdlałość., źródło: KWSJP: Maria Jarochowska: Najgorsza chwila życia, 1959

Rój rozwścieczonych owadów wirował brzęczącą chmarą w skwarze i dławiącej woni prochu., źródło: KWSJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955

Kiedy przyjechała policja, smród gazu jeszcze dławił, palił w gardle. , źródło: KWSJP: Henryk Malanowski: Ratujmy własne dzieci, Detektyw, 1999, nr 5

„A ty, a ty - dławiło go w gardle z wściekłości - a ty jesteś wiją, wstrętną wiją” - krzyknął ze świętym oburzeniem., źródło: KWSJP: Elżbieta Cichla-Czarniawska: Pociąg rusza, 1982

Była to atmosfera tak dławiąca i mieszczańska, że wszystkie przedmioty jakby cicho postękiwały i wzdychały: ach i och., źródło: KWSJP: Michał Choromański: Dygresje na temat kaloszy, 1966

Dławił ją rękoma, a następnie zadzierzgnął sznur na jej szyi, co doprowadziło do śmierci kobiety. , źródło: NKJP: K.Jakubowski: Szreńsk: Zwłoki w zaroślach, Tygodnik Ciechanowski, 2004-08-07

Uporczywy deficyt i rosnący dług publiczny, nawet jeżeli nie kończy się załamaniem gospodarki, to systematycznie dławi jej rozwój., źródło: KWSJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 20.07.2004

Dławię w sobie te uczucia, ale one nagle wyrastają, wyższe ponad mnie. , źródło: KWSJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Sława i chwała, 1962

Musi przecież kiedyś dziadkowi powiedzieć. Wyrzucić z siebie ten ciężar, balast, co dławi ciągle. Koniec niedomówień., źródło: KWSJP: Jacek Natanson: Ostatnie cztery minuty, 1977

Ida walczyła ze łzami. Wstręt i rozpacz dławiły ją w gardle., źródło: KWSJP: Theo Harych: Morderstwo bez kary, 1965

Kolejne zarządzenia władz komunistycznych po wojnie (1948) dławiły wolny handel. , źródło: KWSJP: Feliks Jabłkowski: Dom Towarowy Bracia Jabłkowscy: romans ekonomiczny, 2005

Siedzący w rogu łóżka mąż, dławiąc w gardle łzy, zaczynał opowiadać jakieś banały., źródło: KWSJP: Zbigniew Hora: Variola vera, 1982

Dławionego długami klubu nie stać na remont obiektu, którego roczne utrzymanie kosztuje 200 tysięcy złotych., źródło: KWSJP: Wioletta Wojtkowiak: Biznesmen nie pogra z miastem, Echo Dnia, 2006

Hiszpanie rzeczywiście brutalnie dławili kubański ruch narodowowyzwoleńczy., źródło: KWSJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999

Wyłam z rozpaczy, dławił mnie paniczny strach, że Klaudia nie żyje., źródło: KWSJP: Bezlitośni, Polityka, 2005

Z tępą grozą patrzył Istvan na gromadę kobiet przyciskających chustki do nosa, dławiących krzyk bólu i odrazy, a może broniących się przed odorem rozkładu, bo u ich stóp leżały rzędem zwłoki skoszonych salwą., źródło: KWSJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966

Islam, podporządkowywany i dławiony przez cara, jest teraz wykorzystywany przez bolszewików., źródło: KWSJP: Józef Czapski: Na nieludzkiej ziemi, 1947

Oddychał prędko, dławiła go flegma. , źródło: KWSJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949

Inne słowa na literę d

Zobacz wszystkie słowa na literę d.

Inne słowa alfabetycznie