Co to jest jąć?

Czym jest jąć? Co znaczy jąć?

jąć

zabrać się, wziąć się do czegoś

Wyraz jąć posiada 5 definicji:

jąć: chwycić
jąć: chwycić się czegoś
jąć: wziąć
jąć: zabrać się, wziąć się do czegoś
jąć: zacząć, począć

Zapisz się w historii świata :)
Dodaj swoją definicję

Powiedz jąć:

Odmiany: jąłem, jęłam, jąłeś, jęłaś, jął, jęła, jęło, jęliśmy, jęłyśmy, jęliście, jęłyście, jęli, jęły, jąłbym, jęłabym, jąłbyś, jęłabyś, jąłby, jęłaby, jęłoby, jęliby, jęłyby, jęlibyście, jęłybyście, jęlibyśmy, jęłybyśmy, jęty, jętego, jętemu, jęta, jętą, jętej, jęte, jęci, jętych, jętymi, jętym, jęto, jęcia, jęcie, jęciem, jęciu, jęciami, jęciom, jęciach, jęć, niejęci, niejęcia, niejęciach, niejęciami, niejęcie, niejęciem, niejęciom, niejęciu, niejęć, niejęta, niejętą, niejęte, niejętego, niejętej, niejętemu, niejęty, niejętych, niejętym, niejętymi, jąwszy,

Zobacz synonimy słowa jąć

Zobacz odmianę przez przypadki słowa jąć

Zobacz podział na sylaby słowa jąć

Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa jąć

Zobacz anagramy i słowa z liter jąć

Tłumaczenie wyrazu jąć:

JAC

ЈАЦ

Jażdżyński

JAC

tłumaczenie użytkowników lub automatyczne

Cytaty ze słowem jąć

Wyjąwszy suwak logarytmiczny, profesor jął wyliczać, ile miliardów kilokalorii wypływa w atmosferę wskutek projektowania „niezgodnych z polska tradycją narodową” dużych otworów okiennych., źródło: NKJP: Michał Komar: Bestiariusz codzienny, 2003

Było jej ciepło. Wszakże na tym nie skończyła się jej męka. Teraz na odmianę żołądek jął dopominać się o swoje prawa., źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006

Ze świstem i wyciem rozpętała się zamieć. Rychło oślepli do cna, śnieg siekł w oczy, przejmujące zimno jęło dobierać się do skóry, jakby nie mieli na sobie watowanych spodni i kufajek. , źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978

Pastuch nerwowo jął poprawiać odzienie, ruszał szybko prawym barkiem i nie spuszczał wzroku z kolegi. , źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959

Gdy jednak taki właśnie pomnik wzniesiono mu w miejscu najdroższym sercu Polaków, na Wawelu, tuż obok Ara Patriae i nekropolii naszych władców - niesforny ludek Krakowa jął kpić i wydziwiać, że „Naczelnik w sukmanie kłania się czapką wycieczkom zmierzającym do katedry”. , źródło: NKJP: Spory na piedestale, Dziennik Polski, 2001-06-08