Co to jest lupanar?

Czym jest lupanar? Co znaczy lupanar?

lupanar

dom rozpusty (schadzek lub uciech)

Wyraz lupanar posiada 8 definicji:

lupanar: dom rozpusty (schadzek lub uciech)
lupanar: przybytek grzesznych uciech
lupanar: przybytek płatnej lub wolnej miłości
lupanar: zamtuz, dom publiczny
lupanar: agencja towarzyska dawniej
lupanar: przestarzałe: dom publiczny
lupanar: zamtuz
lupanar: dawny rzymski dom schadzek

Zapisz się w historii świata :)
Dodaj swoją definicję

Powiedz lupanar:

Odmiany: lupanarom, lupanarami, lupanarach, lupanaru, lupanarowi, lupanarem, lupanarze, lupanary, lupanarów,

Zobacz synonimy słowa lupanar

Zobacz odmianę przez przypadki słowa lupanar

Zobacz podział na sylaby słowa lupanar

Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa lupanar

Zobacz anagramy i słowa z liter lupanar

Tłumaczenie wyrazu lupanar:

lupanar

лупанарій

Лупанарий

lupanar

Lupanar

lupanar

Լուպանար

Lupanar

Лупанарий

Lupanar

lupanar

Λουπανάρ

lupanar

лупанар

lupanar

tłumaczenie użytkowników lub automatyczne

Cytaty ze słowem lupanar

Ci ustanowieni w roku 260 p.n.e. urzędnicy municypalni mieli za zadanie wyznaczać miejsca dla procederu, czuwać nad spokojem w lupanarach., źródło: NKJP: Marek Karpiński: Najstarszy zawód świata. Historia prostytucji, 2010

Greckie hetery żyły w luksusowych domach społecznych, a ich klientelę stanowiła śmietanka towarzyska Aten. Na biedniejszych czekały pełne niewolnic lupanary., źródło: NKJP: Joanna Nikodemska: Życie seksualne Ziemian, Focus. Poznać i zrozumieć świat, nr 8, 2003

Jeśli przyjrzycie się malowidłom, jak sądzę, reklamowym, zdobiącym przedsionek lupanaru, zauważycie wśród nich jeden wielce charakterystyczny obrazek. W marnym oświetleniu lampy oliwnej trudno rozróżnić na pierwszy rzut oka szczegóły ukazanej sytuacji, ale widać niewątpliwie trzy osoby spółkujące systemem łańcuchowym [...]., źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tyberiusz Cezar, 2009

Był bowiem kawalerem i stałym bywalcem lupanarów, a ponadto nie miał od kilku dobrych lat utrzymanki, ponieważ – w odróżnieniu od Wirtha – był impulsywny i niewyrozumiały wobec krzyków, pisków, histerii i wszelkich prób zawłaszczania swojej osoby., źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007