Zobacz synonimy słowa smarkacz
Zobacz odmianę przez przypadki słowa smarkacz
Zobacz podział na sylaby słowa smarkacz
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa smarkacz
Zobacz anagramy i słowa z liter smarkacz
Ale Goli było trudno wytrzymać. W minutę później, otoczony gromadką młokosów - on zawsze miał kupę malców na swoje usługi - podsadzał jakiegoś smarkacza pod okno poczty. Wkrótce potem z dzikimi okrzykami rzucili się do drzwi. , źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
Irka jest o parę lat starsza i prawdopodobnie zna życie dużo lepiej i inaczej od reszty towarzystwa, które uważa chyba za nudnych smarkaczy. Może z wyjątkiem Gienka - jest w klasie maturalnej i zamierza zdawać w przyszłym roku na prawo. , źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
Na każde pytanie odpowiadam i dlatego mnie tak dzieci lubią. A inni ludzie nie chcą z dziećmi rozmawiać: cicho siedź, smarkaczu, nie denerwuj mnie, głowa boli. , źródło: NKJP: Jolanta Krysowska: Sen mara, Gazeta Wyborcza, 1997-01-24
Nie mógł się zachowywać jak smarkacz. Ona sobie na to nie zasłużyła, miałaby do niego żal, że ją traktuje niepoważnie., źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: zdrada, 1991
Nie bardzo chciano młodych chłopaków przyjmować, choć garnęli się, z okolicznych wsi zgłaszali (...). Każdy sobie lat wtedy dodawał, a i tak dowódca pułku od gówniarzy, smarkaczy nas wyzywał, że później naszym matkom to on będzie się musiał tłumaczyć. , źródło: NKJP: Aleksandra Tyczyńsk: Tak nas II RP wychowała…, Dziennik Łódzki, 2006-08-25
Ojciec odwrócił głowę, mama pochyliła się nisko i tak trwała, a Danka pomyślała, że nie będzie płakać jak głupi smarkacz i utkwiła wzrok w oczach majora, który próbował opanować skurcz twarzy., źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
(...) bał się, najzwyczajniej się bał, jak smarkacz, który narozrabiawszy, drży przed ojcowskim pasem. , źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Małe kochanie, wielka miłość, 1997
Szłojmełe, ty wstrętny smarkaczu, ty musisz donosić uczciwie, bez przesady i w porozumieniu z nami., źródło: NKJP: Stanisław Benski: Tur i Gutgold, Midrasz, 2009-01-11
Trudne słowo
- wimperga
- element dekoracyjny w kształcie ażurowego trójkąta, wieńczący portale lub okna, charakterystyczny dla architektury gotyckiej