Zobacz odmianę przez przypadki słowa wstawać
Zobacz podział na sylaby słowa wstawać
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa wstawać
Zobacz anagramy i słowa z liter wstawać
Dzień wstawał jasny i pogodny. Żółte promienie słońca ślizgały się po płaskich dachach domów. , źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
Wodzą za mną wzrokiem, gdy wstaję od klawiatury rozprostować kości i robię to na tyle długo, że zdąży się włączyć wygaszacz ekranu. , źródło: NKJP: Michał Walkiewicz, Nie pan, więc ja: Aktoreczki, Esensja, 2008-05
Doktor Gruber wstaje z fotela i podchodzi do okna. Otwiera je na oścież. , źródło: NKLJP: Hubert Klimko-Dobrzaniecki: Rzeczy pierwsze, 2009
Dziennikarze wstają od biurek. Podchodzą do studentów i odbierają swoje torebki i pudełka. , źródło: NKJP: Dariusz Banek: Samo życie, 2010
Ludzie wstawali z miejsc, narastał niespokojny szmer. Fala szeptów i okrzyków przesuwała się do przodu kościoła., źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Poza nurtem czasu, 1996
I chłód wstającego zimowego dnia wbijał się w jego skórę, wiercił w kościach drobne dziurki i mroził wnętrze Józefowego ciała. , źródło: NKJP: Wit Szostak: Oberki do końca świata, 2007
Szosa gładka, nie rozryta pazurami wojny, na niej ani żywej duszy, słońce wstaje nad wierzchołkami sosen, kukułka kuka pracowicie, pędzę rowerem. , źródło: NKJP: Henryk Rozpędowski: Charleston, 2002
Rano jest pięknie, kiedy słońce wstaje, odbija się w rzece. , źródło: NKJP: Marek Soból: Mojry, 2005
Dzień dobry, gołąbki, czas wstawać. Chrapanie głośne jak odgłos kanonady armatniej wypełnia pokój. , źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1988
Dr Murias załatwił formalnie sprawę mojego przyspieszonego wypisu. Wylegiwałem się dość długo, posiłki dostawałem do pokoju, a koledzy mnie odwiedzali. Marysia z Wietnamu. Gdy mogłem już wstawać i chodzić, wróciłem do moich zajęć. , źródło: NKJP: Marek Jarosz: Wspomnienia psychiatry, 2001
Gustaw wstawał o siódmej, wiózł żonę do pracy, kupował gazetę., źródło: NKJP: Piotr Czerwiński: Przebiegum życiae czyli Kartonowa sieć, 2009
- Nie przyszła się przywitać, więc może jednak jestem nieproszonym gościem? Mężczyzna uśmiechnął się. - Ona już nie wstaje. Ma sto lat. - Sto lat! - zdumiała się Julia., źródło: NKJP: Maria Nurowska: Dwie Miłości, 2008
Trudne słowo
- truizm
- to, co jest oczywiste, powszechnie znane