Zobacz odmianę przez przypadki słowa wyschły
Zobacz podział na sylaby słowa wyschły
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa wyschły
Zobacz anagramy i słowa z liter wyschły
Krzyżowski na jesieni przeglądał z Mamą wszystkie stare drzewa i zaznaczał wapnem niesionym w kubełku, gdzie należy uciąć wyschłe gałęzie. , źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994
Dojechałem tu wśród błysku, błyskawic i gromów dudniących nad szoferką „Jelcza”. [...] A przedtem, o paradoksy, szedłem w lasku korytem wyschłej rzeki., źródło: NKJP: Edward Stachura: Listy do pisarzy, 2006
Na gruzach wyrosły chwasty, teraz już wyschłe i szare, i one tak szeleściły. , źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001
[...] wychylona przez okno z piętra kobieta, rozczochrana, w koszuli, ściągała wyschłe halki, spódnice ze sznura rozpiętego nad uliczką, niżej zaczynały się kamienne schody o popękanych płytach. , źródło: NKJP: Stanisław Lem: Fiasko, 1987
W jednym miejscu czarne gąszcze stoku rozdzielała nitkowata, wijąca się przerwa: prawdopodobnie łożysko wyschłego strumienia. , źródło: NKJP: Stanisław Lem: Niezwyciężony, 1964
Wargi miałem spękane, wyschłe podniebienie i opuchnięty język. , źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
Niepochlebnie wyrażano się [...] o jej wyglądzie. Mówiono, że była stara i wyschła. , źródło: NKJP: Magdalena Gardecka: Nielubiane królowe, Polityka, 2006-11-11
Przed nami stok pagórka, niżej - solniska po wyschłym jeziorze, na drugim jego brzegu - jurta, dymek z niej bije. , źródło: NKJP: Aleksander Sołżenicyn: Archipelag GUŁag, 1977
W paru rzędach łóżka polowe nakryte zielonymi prześcieradłami, na nich ludzie. Sala mężczyzn - w rozmaitym wieku. Wyschłe prawie kościotrupy., źródło: NKJP: Mieczysław Maliński: Ale miałem ciekawe życie, 2007
Gdy z zabrudzonej wyschłą farbą ławki odezwał się do niego mężczyzna, Mariusz nie wiedział, jak mógł go wcześniej nie zauważyć., źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
Nagle w dół ku rzece potoczył się starszy Korsak, a za nim młodszy, obaj rozpaczliwie chwytali się wątłych kępek wyschłej trawy. , źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
Trudne słowo
- utylitaryzm
- kierunek etyki głoszący, że najwyższym moralnym celem działalności człowieka jest bycie pożytecznym