Co to jest zmartwiały?

Czym jest zmartwiały? Co znaczy zmartwiały?

zmartwiały

Zdrętwiały

Wyraz zmartwiały posiada 6 definicji:

zmartwiały: Obrócony w kamień
zmartwiały: Skamieniały ze strachu
zmartwiały: Ścierpnięty
zmartwiały: Zdrętwiały
zmartwiały: Zesztywniały ze strachu
zmartwiały: Zgrabiały

Zapisz się w historii świata :)
Dodaj swoją definicję

Powiedz zmartwiały:

Odmiany: zmartwiałymi, zmartwiałym, zmartwiałych, zmartwiałemu, zmartwiałej, zmartwiałego, zmartwiałe, zmartwiałą, zmartwiali, niezmartwiali, niezmartwiała, niezmartwiałą, niezmartwiałe, niezmartwiałego, niezmartwiałej, niezmartwiałemu, niezmartwiały, niezmartwiałych, niezmartwiałym, niezmartwiałymi,

Zobacz synonimy słowa zmartwiały

Zobacz odmianę przez przypadki słowa zmartwiały

Zobacz podział na sylaby słowa zmartwiały

Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa zmartwiały

Zobacz anagramy i słowa z liter zmartwiały

Tłumaczenie wyrazu zmartwiały:

zmartwiały

змартвиаłи

zmartwiały

tłumaczenie użytkowników lub automatyczne

Cytaty ze słowem zmartwiały

Naskórek kiełkujący pod pęcherzem jest bardzo wrażliwy, nie należy pozbawiać go naturalnej ochrony [...]. Najlepiej byłoby delikatnie usunąć płyn, by zmartwiały naskórek przysechł., źródło: NKJP: Internet

Siedziałem zmartwiały z przerażenia oczekując, że zaraz pojawi się któryś ze strażników i zostanę surowo ukarany., źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008

Rok śpiączki Joségo kosztował opiekuńcze państwo szwedzkie trzy miliony koron. Dziesięć tysięcy dziennie, przesączanych z kieszeni podatnika w glukozę i krew, odżywiające zmartwiały mózg dwudziestodwuletniego Meksykanina., źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Namiętnik, 1997

Tyś naprawdę oszalał - wyszeptał zmartwiałymi wargami król., źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

Przerażony do ostateczności, niemal zmartwiały ze strachu, przyklejałem się coraz bardziej do drzewa i patrzyłem na wciąż nadjeżdżające, następne sanie., źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski: Dni grozy i łez, 2001

Widelec wysunął się ze zmartwiałej dłoni Tomka i z brzękiem upadł na talerz., źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963

To nie może być prawda - na przemian krzyczała i szeptała zmartwiała dziewczyna. , źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

[...] wyrżnął ciężko bokiem o ziemię, wypuszczając miecz ze zmartwiałej dłoni., źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992